İçim Kan Ağlarken Susmak çaresizliğimden Değil, Çarenin Allah'tan Geleceğine Inandığım Içindi...

Kırçiçeğine sordum AYRILIK nedir

Dediki filizlenen umutlarımın kırılışıdır

Uçan kuşa sordum AYRILIK nedir

Dediki esen yelle anlaştılar

Yıldızlara sordum AYRILIK nedir

Dediler güneşin ayla arasının açılışıdır

Sordum yanan ateşe AYRILIK nedir

Dediki duman olup meçhule gidişimdir

Sazımın teline sordum AYRILIK nedir

Dediki aşıkların bağrından kopan yanık sesdir

Gecelerime sordum AYRILIK nedir

Dediler benliğimi gündüze terkedişimdir

Göz pınarlarıma sordum AYRILIK nedir

Dediler yanaklarımızdan süzülen damlaçıklardır

Toprağa sordum AYRILIK nedir

Dediki nicelerini tatdım

Hasrete sordum AYRILIK nedir

DEDİKİ SORDUĞUN BENİM……………………..?

Asım Kısbet

Yorgunum dersin;“sırtında taş mı taşıdın?” derler. Mecal bulup“taş,sadece sırtta taşınmaz!” bile diyemezsin...!

Çirkinlik diye bir şey varsa o da, gözlerindeki önyargılı ölçeklerdir. Halil Cibran

Peki ya...!

Yaşama sevincimizi öldürenler...!

Onlar da katil sayılacak mı...!

"Kadınlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde ’yetim-öksüz’ kalan çok olur.

Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler...

Çekmecenin dibinde artık kimsesizdir eski tarak.

Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.

Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.

Sık sık boynunu büker ’sarıkız’.

Teki kalmış o eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.

Balkon artık sessizdir.

Koridor kimsesiz.

(.......)

Bir kadın gittiğinde...

Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci...

Bir anne gider...

Bir dost...

Bir arkadaş...

Bir sevgili...

Ne çok kişi yok olur aslında, bir kadın gittiğinde..."

Elmas yontulmadan İnsan ise dini eğitim ve terbiye almadan mükemmelliğe ulaşamaz...!

Kırgınların, yaralıların, gidecek yeri, atacak adımı kalmamışların, vurulmuş da ortada kalmışların, ölmüş de cenazesi unutulmuşların grubundayım; yolunu şaşırmışların, kendisini karanlık ormanların ortasında bulmuşların. Dilese de oluvermemişlerden, ruhu defalarca yanan, derisi diri diri soyulan, her defasında bir daha yansın diye bir daha yenilenlerindenim. “Hiç yara almam,” sanırken aldığım yaralardan tanınırım belki. Yürümeye mecali kalmamış da iki koluna girip sürüklenen hastalar kafilesine kaydedilmiş olmalı adım.

Nazan Bekiroğlu /  Mimoza Sürgünü

İki gözüm bilirsin beni fazla konuşamam. Anlatamam içimdekilerini, susturulmuşum anlaşılmamışım, bu yüzdendir sessizliğim, bir sana dökülür içim, getir dizlerine uzanayım biraz, oracıkta ölesim var...

“Belki hiçbir şey yolunda gitmedi; ama hiçbir şey de beni yolumdan etmedi!” Che Guevara

Susmak yalnızlığın ana dilidir,Ömür hanım, şiiridir, beni konuşmaya zorlama ne olur.Sözün sularını tükettim ben,kaynağını kuruttum.Geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde,kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük...Yalnızım Ömür hanım, geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi karanlıklar içre, öyle yitik,öyle üzgün, yalnızım...Sularım toprağa sızıyor bak.Yüzümü geceler örtüyor. Binlerce taş saklanıyor içimde.Kim kimin derinliğini görebilir,hem hangi gözle?